Nog eventjes
Door: Daan
Blijf op de hoogte en volg Daan
16 Januari 2017 | Mauritius, Mauritius
Kerst was gezellig met een BBQ bij Stephen, waar ook de studenten uit het Noorden bij waren. Oud en nieuw hebben we gevierd in Grand-Baie. Het vuurwerk was niet heel erg bijzonder als in de Nederlandse straten maar dat durfde de pret niet. Veel mensen waren op stap en dat maakte de sfeer wel erg gezellig. Verder nog geleerd een viscurry te maken dankzij de vrouw van Kevin, de politievrouw.
Stephen is voor een paar weken terug in Amerika en komt volgende week ergens weer terug. Ik ga nu veel om met Artur en de andere studenten in het Noorden. Zo hebben we met de studenten een rit gedaan naar Pont Naturel en een waterval die blijkbaar droog lag. Pont Naturel was wel erg mooi, het is een rotskust waar hoge golven tegen op slaan en grote waterplassen veroorzaken.
Sinds vorige week zijn wij aan de slag gegaan bij Universal College. Er gaat gelukkig een bus naar deze school die dichtbij de oostkust gelegen is. Hier zijn wij een aantal dagen per week en daar kunnen wij lessen verzorgen over het onderwerp diabetes en slechte/goede voeding. Op deze school zijn de leerlingen tegenover ons wat meer verlegen dan op de tweede kans school. Wel spreken ze hier een stuk beter Engels, het niveau is hier een stuk hoger en ze krijgen ook nog eens lessen over voeding. Daarvan ben ik onder de indruk, want in Nederland herken ik dit niet. Althans, niet op mijn oude middelbare school. Deze kinderen weten dus veel meer dan ik op hun leeftijd. De leraren hier zijn ook ontzettend aardig en willen ons in contact brengen met een dame die diabetes screenings doet op scholen (waaronder Universal College), of dit wat gaat gebeuren weet je echter nooit. In Mauritius is het maken van afspraken toch wat moeilijker, je belt iemand en die is zeer enthousiast en zegt je terug te bellen, echter belt hij nooit meer terug bijvoorbeeld. Verder gebruiken ze hier geen projectors dus het lesgeven is old school. Echter weten we nu zoveel over het onderwerp dankzij herhaling dat wij aan een weg door kunnen vertellen over het onderwerp.
3 à 4 weken terug had ik tracking schoenen gekocht om wat mee te sporten, daarmee kan ik wandelen, voetballen (matig) en mee naar de sportschool. Zeer multifunctioneel dus. Die avond na de aankoop gingen we met de studenten uit het noorden naar een voetbalveldje in Grand Baie, waar we een balletje hebben getrapt met een aantal Mauritianen. Helaas gebeurde er iets (geen idee wat) waardoor ik mijn teen blijkbaar heb gebroken of gekneusd. Na opzoeken wat ik moest doen na een breuk in mijn grote teen kwam ik tot de conclusie dat het geen zin heeft om naar de dokter te gaan. Die zal omdat het mijn teen is alleen zeggen dat ik rust moet nemen, aangezien mijn teen wel intact is en de breuk/kneuzing geen uitsteeksels heeft veroorzaakt en alles netjes op zijn plek zit. Het deed de eerste week wat pijn met lopen maar nu is de pijn zo goed als weg. Af en toe stoot ik mijn grote teen tegen iets en dan crepeer ik wel van de pijn, verder dan dan gaat het goed. Wat ik heb gevonden over botbreuken nagevraagd bij Stephen en die bevestigde dat ik niet naar de dokter hoef te gaan, want dat zal enkel geld kosten om te horen te krijgen dat ik niets kan doen behalve pijnstillers slikken, wat ik niet doe.
Het blijft hier gezellig en de activiteiten binnen ons project blijven leerzaam. Alles wordt nu wel een beetje afgerond en zodoende begint ook het aftellen. Nou heb ik het heel goed naar mijn zin gehad en wil ik hier nog een aantal dingen doen zoals duiken met een Mauritiaanse maat en de 7 Cascades (watervallen) bezoeken. Maar ik zie wel of dit gaat lukken, je weet het hier nooit, ook omdat het nu veel vaker heel hard kan regenen. Ik merk wel dat ik het niet erg vind dat het einde in zicht is en dat ik het idee van weer thuis ook wel heerlijk vind. Ik zag dat het heeft gesneeuwd in Nederland en daar ben ik wel jaloers van geworden, ik zou veel overhebben voor een flinke sneeuwstorm. Al denk ik dat als ik terug ben in NL ik gewoon weer verlang naar dit snikhete en vochtige weer. Ach, ik zie wel hoe ik het ga vinden in Nederland.
Nou is het al een beetje te laat maar wil ik jullie vanuit hier toch nog een fijn nieuwjaar wensen.
Stephen is voor een paar weken terug in Amerika en komt volgende week ergens weer terug. Ik ga nu veel om met Artur en de andere studenten in het Noorden. Zo hebben we met de studenten een rit gedaan naar Pont Naturel en een waterval die blijkbaar droog lag. Pont Naturel was wel erg mooi, het is een rotskust waar hoge golven tegen op slaan en grote waterplassen veroorzaken.
Sinds vorige week zijn wij aan de slag gegaan bij Universal College. Er gaat gelukkig een bus naar deze school die dichtbij de oostkust gelegen is. Hier zijn wij een aantal dagen per week en daar kunnen wij lessen verzorgen over het onderwerp diabetes en slechte/goede voeding. Op deze school zijn de leerlingen tegenover ons wat meer verlegen dan op de tweede kans school. Wel spreken ze hier een stuk beter Engels, het niveau is hier een stuk hoger en ze krijgen ook nog eens lessen over voeding. Daarvan ben ik onder de indruk, want in Nederland herken ik dit niet. Althans, niet op mijn oude middelbare school. Deze kinderen weten dus veel meer dan ik op hun leeftijd. De leraren hier zijn ook ontzettend aardig en willen ons in contact brengen met een dame die diabetes screenings doet op scholen (waaronder Universal College), of dit wat gaat gebeuren weet je echter nooit. In Mauritius is het maken van afspraken toch wat moeilijker, je belt iemand en die is zeer enthousiast en zegt je terug te bellen, echter belt hij nooit meer terug bijvoorbeeld. Verder gebruiken ze hier geen projectors dus het lesgeven is old school. Echter weten we nu zoveel over het onderwerp dankzij herhaling dat wij aan een weg door kunnen vertellen over het onderwerp.
3 à 4 weken terug had ik tracking schoenen gekocht om wat mee te sporten, daarmee kan ik wandelen, voetballen (matig) en mee naar de sportschool. Zeer multifunctioneel dus. Die avond na de aankoop gingen we met de studenten uit het noorden naar een voetbalveldje in Grand Baie, waar we een balletje hebben getrapt met een aantal Mauritianen. Helaas gebeurde er iets (geen idee wat) waardoor ik mijn teen blijkbaar heb gebroken of gekneusd. Na opzoeken wat ik moest doen na een breuk in mijn grote teen kwam ik tot de conclusie dat het geen zin heeft om naar de dokter te gaan. Die zal omdat het mijn teen is alleen zeggen dat ik rust moet nemen, aangezien mijn teen wel intact is en de breuk/kneuzing geen uitsteeksels heeft veroorzaakt en alles netjes op zijn plek zit. Het deed de eerste week wat pijn met lopen maar nu is de pijn zo goed als weg. Af en toe stoot ik mijn grote teen tegen iets en dan crepeer ik wel van de pijn, verder dan dan gaat het goed. Wat ik heb gevonden over botbreuken nagevraagd bij Stephen en die bevestigde dat ik niet naar de dokter hoef te gaan, want dat zal enkel geld kosten om te horen te krijgen dat ik niets kan doen behalve pijnstillers slikken, wat ik niet doe.
Het blijft hier gezellig en de activiteiten binnen ons project blijven leerzaam. Alles wordt nu wel een beetje afgerond en zodoende begint ook het aftellen. Nou heb ik het heel goed naar mijn zin gehad en wil ik hier nog een aantal dingen doen zoals duiken met een Mauritiaanse maat en de 7 Cascades (watervallen) bezoeken. Maar ik zie wel of dit gaat lukken, je weet het hier nooit, ook omdat het nu veel vaker heel hard kan regenen. Ik merk wel dat ik het niet erg vind dat het einde in zicht is en dat ik het idee van weer thuis ook wel heerlijk vind. Ik zag dat het heeft gesneeuwd in Nederland en daar ben ik wel jaloers van geworden, ik zou veel overhebben voor een flinke sneeuwstorm. Al denk ik dat als ik terug ben in NL ik gewoon weer verlang naar dit snikhete en vochtige weer. Ach, ik zie wel hoe ik het ga vinden in Nederland.
Nou is het al een beetje te laat maar wil ik jullie vanuit hier toch nog een fijn nieuwjaar wensen.
-
16 Januari 2017 - 16:23
Inger:
Ha Daan,
Het zit er bijna op! Ook voor jou alle goeds voor dit nieuwe jaar.
Wij net terug uit Thailand en ik kan je garanderen dat jij hééééél erg terug gaat verlangen naar een snikheet Mauritius, haha.
Tot snel en geniet nog van je laatste dagen.
Liefs,
Inger -
16 Januari 2017 - 16:54
Hans Van De Pol:
Wat jij zegt over je gebroken teen kan ik uit ervaring bevestigen: ik heb twee keer mijn teen gebroken en het enige wat ik ertegen kreeg van mijn moeder was een zakdoek met wat azijn erop. Waar dat goed voor was weet ik nog steeds niet maar het is weer in orde gekomen na een paar weken ongemak en last. Ons vuurwerk op de boot in Thailand bestond uit 4 sterretje, gebogen in de vorm van 2017. En wat betreft het nakomen van de afspraken: het lijkt Italie wel!
Jij ook een goed jaar en welkom thuis!
Hans. -
16 Januari 2017 - 17:06
MarieBaar:
Leuk Daan, jij ook nog de beste wensen.
Geniet nog van je laatste periode op Mauritius en breng maar wat zon mee naar hier!
Goede thuisreis, Marie -
16 Januari 2017 - 17:23
Je Moeder:
Veel plezier de laatste weken.
Nog even en dan staan we weer op Schiphol.
-
17 Januari 2017 - 14:09
Nicky:
Leuk weer om te lezen Daan, fijn dat je het daar naar je zin hebt.
Wij zitten nu in sri lanka (nog 1 dag precies!) en ook wij waren jaloers op de sneeuwverhalen uit Nederland!!
Maak er nog wat van de laatste weekjes en probeer de dingen te doen die je graag wilde doen want zo vaak kom je er vast niet meer!!
X Nicky
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
