Weer een week verder.

Dat de zomer hier in Mauritius eraan zit te komen is goed te merken: flinke watervallen ontstaan op plekken van je lichaam waarvan je niet eens wist dat er water uit kon komen. Naar werk/stageplek is vrijwel altijd in smart(casual) kleding wat dus geen korte broek en dun t-shirtje betekent. De Mauritianen waarschuwen ons dat dit nog maar het begin van de hitte is en dat we onze borst nat mogen maken, maar dat gaat hier vanzelf.

De projecten gaan goed en we hebben nu al een hoop literatuur gevonden die ons kan helpen met de probleemstellingen. Ook hebben we kennis gemaakt met de collega van JC die ook hoog in het bestuur van de organisatie werkt. Zij heeft ons in contact gebracht met een school 20 minuten hiervandaan. Op de school hebben ze al eerder een student uit Nederland gehad, zij heeft geholpen met het opzetten van biologische moestuinen; de directeur was dus erg enthousiast om ons te verwelkomen. Ze zijn hier echter over twee weken bezig met examens en daarna gaan ze op vakantie. Deze week zijn wij op de school om lessen te volgen om te kijken hoe het er aan toe gaat en op welk niveau zij les krijgen over voeding. Hiermee kunnen wij aan de slag om zodoende passende en interactieve lessen voor te bereiden voor na de vakantie. Vandaag waren wij voor het eerst en werden wij opgehaald door de economieleraar en die heeft ons ook weer teruggebracht. Hij woont zelf een paar straten verderop, ideaal dus. De kinderen op deze school vonden ons erg interessant, maar waren toch iets te verlegen om ons aan te spreken. Wij hebben heel de dag meegelopen met een aantal docenten. Ook mochten we een kijkje nemen bij de examens van het Engels mondeling. Wij wilden geen extra druk op de kinderen leggen maar de leraar stond erop dat wij erbij moesten zijn. Hier in Mauritius spreken ze allemaal Engels, de lessen zijn gebaseerd op het Cambridge systeem maar onderling spreken ze een mix van Frans en Creools.

Vorige week zijn wij ook in Port Louis geweest met JC, hij had een afspraak met zijn accountant en hij heeft ons toen afgezet in Chinatown om te onderzoeken hoe het middageten er in de hoofdstad aan toe gaat. Ook hebben wij hier natuurlijk wat typisch Chinees gegeten, dat was gelukkig geen kat maar noodles met kip en groenten.

Omdat wij hier in Pointe Aux Cannoniers vrij afgelegen zitten heb ik via het internet een beetje opgezocht wat er allemaal te doen valt en waar je leuke mensen kan ontmoeten. Ik ben toen een berichtje tegengekomen van een Amerikaanse jongeman (Stephen) die in Mauritius als dokter werkt. Hij was op zoek naar vrienden, wat vrij desperaat klinkt maar dat viel reuze mee. Ik twijfelde eerst heel erg, maar heb toen toch maar een account aangemaakt op het desbetreffende forum en gereageerd. Hij vroeg of wij zin hadden om zondag mee te gaan op een catamaran cruise, dat leek ons wel wat. Hij had al een aantal vrienden die meegingen, waaronder een Macedonische, twee Mauritianen, een Zuid-Afrikaan en nog een Amerikaan. Wij hadden inmiddels een stagiaire (Oostenrijkse) ontmoet die werk doet voor een vriendin van JC, zij had nummers uitgewisseld met Carola en wij hebben haar toen ook meegevraagd. Om half negen stonden wij in Grand Baie te wachten op de groep en gelukkig waren het allemaal super vriendelijke mensen. De gok om mee te gaan heeft fantastisch uitgepakt want we hebben het heel erg naar ons zin gehad met zijn allen. De catamaran bracht ons naar Gabriel Island in het noord-oosten van Mauritius. Daar hebben we wat gezwommen en een lange wandeling gemaakt op onze blote voeten waarvan ik nog steeds pijn heb, maar het was het waard. Gabriel Island is een klein eiland met een prachtig strandje waar alle catamarans zich vlakbij settelen. Op de terugweg werden er nog twee onbekende Mauritianen flink zeeziek met alle gevolgen vandien. Het lag niet aan de lunch die wij kregen want die was erg lekker. Daarna zijn we nog wat eten in het appartement van Stephen en ongetwijfeld gaan we deze groep sympathieke mensen vaker zien.

Bedankt voor de reacties, de groetjes aan iedereen!